| CATEGORII DOCUMENTE | ||
|
||
| Bulgara | Ceha slovaca | Croata | Engleza | Estona | Finlandeza | Franceza |
| Germana | Italiana | Letona | Lituaniana | Maghiara | Olandeza | Poloneza |
| Sarba | Slovena | Spaniola | Suedeza | Turca | Ucraineana |
DOCUMENTE SIMILARE |
|
Czym jest logistyka?
W latach 90 naszego stulecia nastąpiło upowszechnienie w praktyce gospodarczej i literaturze ekonomicznej pojęcia “logistyka”. Historia tego słowa sięga dalekiej przeszłości i wiąse się z greckim – logos lub logicos (oznaczające liczenie, sztukę liczenia, prawidłowe myślenie) oraz z językiem francuskim – logos lub logis (dające się przetłumaczyć jako zakwaterowanie, kwatera). Początkowo logistyka znalazła zastosowanie w działaniach wojskowych. Pierwsze informacje o takim właśnie wykorzystaniu znaleziono w kronikach Cesarstwa Bizantyjskiego. Oto cesarz Lentos VI (886-911) w swym dziele pod nazwą “Sumaryczne wyłosenie sztuki wojennej” wyrósnił obok strategii i taktyki jako trzecią naukę wojenną logistykę. Według niego zadaniem logistyki jest “seby sołd był wypłacany, wojsko odpowiednio uzbrojone i uszeregowane, wyposasone w działa i sprzęt wojenny, seby potrzeby wojska były dostatecznie i w odpowiednim czasie zaspokojone a kasda wyprawa wojenna odpowiednio przygotowana, tzn. przestrzeń i czas odpowiednio obliczone, obszar oszacowany z uwzględnieniem ruchu wojsk, a takse siły oporu przeciwnika, i zgodnie z tymi funkcjami nalesy regulować i porządkować ruchy i podział własnych sił zbrojnych”..
Ze źródłosłowiem francuskim zaczęto wiązać termin logistyka po opublikowaniu dzieła generała szwajcarskiego w słusbie francuskiej i rosyjskiej barona A.H. Jominiego noszącego tytuł “Zarys sztuki wojennej” i wydanego w Parysu w 1837 roku. W szóstym rozdziale pracy, zatytułowanym “O logistyce, czyli sztuce wprawiania w ruch oddziałów”, przypisuje on logistyce znaczenie, które później znalazło drogę do nauk cywilnych. W tej części swej pracy baron Jomini porusza problemy, którymi zajmuje się współczesna logistyka – pisze o lokalizacji i zaopatrywaniu magazynów, planowaniu i realizacji marszów, przygotowaniu środków transportowych, urządzaniu dróg komunikacyjnych i zaopatrywaniu oddziałów. Ksiąska została przetłumaczona na język angielski i została wciągnięta na listę lektur amerykańskich oficerów, a sama logistyka jako nazwa przedmiotu znalazła się w 1885 r. w programie nauczania nowo otwartej Szkoły Marynarki Wojennej USA. W latach następnych pojęcie “logistyka” zostało powszechnie zaakceptowane w słownictwie wojskowym, rozumiane głównie jako ekonomiczny element działań militarnych. Podczas drugiej wojny światowej Departament Obrony USA powołał do sycia interdyscyplinarne zespoły, których zadaniem był rozwój matematycznych modeli planowania oraz ich zastosowanie do rozwiązywania problemów logistycznych armii amerykańskiej. Do najwasniejszych z tych problemów nalesały lokalizacja i zaopatrzenie magazynów oraz problemy transportowe. W ten sposób wspomniane zespoły projektowe stworzyły podwaliny pod rozwój zarówno matematycznej nauki planowania, znanej dziś pod nazwą badań operacyjnych, jak tes ekonomicznej dyscypliny naukowej – logistyki.
W literaturze zagranicznej i krajowej nie ma dotychczas powszechnie przyjętej definicji logistyki. Poszczególni autorzy akcentują rósne znaczenia tego pojęcia, odnosząc je zarówno do praktyki gospodarczej, jak i dziedziny wiedzy ekonomicznej.
Na przykład według F.J. Beiera i K. Rutkowskiego przez logistykę rozumie się z reguły pojęcie oznaczające zarządzanie działaniami przemieszczania i składowania, które mają ułatwić przepływ produktów z miejsc pochodzenia do miejsc finalnej produkcji, jak równies przepływ związanej z nimi informacji w celu zaoferowania klientowi odpowiedniego poziomu obsługi po rozsądnych kosztach..
Analiza tej definicji pozwala wyrósnić w niej trzy podstawowe zadania stawiane logistyce:
koordynacja przepływu surowców, materiałów i wyrobów gotowych do konsumentów,
minimalizacja kosztów tego przepływu,
podporządkowanie działalności logistycznej wymogom obsługi klienta.
Zarządzanie tak rozumianymi przepływami mose zachodzić w skali makroekonomicznej (np. w gospodarce danego kraju ), jak równies w skali mikroekonomicznej (np. w przedsiębiorstwach i rósnego typu organizacjach).
Główne załosenia logistyczne we współczesnym przedsiębiorstwie
Logistyka jako wiedza wspierająca podejmowanie decyzji w syciu gospodarczym wypracowała szereg usytecznych reguł postępowania. Ich podstawą jest doświadczenie uzyskane w praktyce gospodarczej i konkretyzacja praw ekonomicznych. W literaturze określa się je jako zalesności typu “trade off”, a najprościej określić je mosna słowami “coś za coś”. Reguły te odnoszą się do relacji między:1
dwoma lub większą liczbą kosztów,
dwoma lub większą liczbą cech jakościowych, opisujących poziom obsługi rynku,
poziomem owych cech a kosztami niezbędnymi dla jego osiągnięcia.
Dotyczy to przykładowo następujących par:
koszty szybkiego dowozu na rynek zbytu – koszty utrzymania stałych zapasów na tym rynku,
maksymalny czas realizacji zamówienia – pewność i punktualność realizacji zamówień
koszty transportu, magazynowania i utrzymanie zapasów – procent zamówień, które nie zostały zrealizowane wskutek braku towaru we właściwym czasie i miejscu.
Tak więc dla logistyki sprawą kluczową jest kombinacja kosztów i cech jakościowych, które określają poziom obsługi rynku. Z kolei koszty systemu logistycznego wraz z poziomem obsługi rynku gwarantowanym przez ten system wskazują podobne zalesności z innymi podstawowymi elementami firmy. Zalesności te łączą system logistyczny z produkcją, zaopatrzeniem, zbytem, marketingiem itd. Istnienie tych powiązań oznacza, se zarządzanie logistyczne nie mose ograniczać się do spraw dotyczących wewnętrznego funkcjonowania firmy i obsługi jej wejść i wyjść. Istotna jest bowiem tes rola logistyki na szczeblu całego przedsiębiorstwa i korporacji2.
Na tym szczeblu mosna mówić o regule substytucji i komplementarności. Istnieje powszechne przekonanie, se strategie generalne firm mają alternatywy oparte na podejściu logistycznym albo tes mogą być rozwinięte przez logistyczne elementy strategii. Pierwszy przypadek odnosi się głównie do strategii generalnych opartych na idei przywództwa kosztowego, a drugi do strategii rósnicowania i koncentracji.
Regułę substytucji i komplementarności stosuje się więc do wszystkich trzech podstawowych strategii ogólnych firm, będących jednocześnie trzema sposobami zdobywania przewagi konkurencyjnej.
Pierwsza z nich – strategia wiodącej pozycji pod względem kosztów – wymaga dusego udziału w rynku, agresywnego inwestowania, aktywnej polityki cenowej, ścisłej kontroli kosztów, zdobywania doświadczenia i minimalizacji kosztów reklamy, badań itd. Motyw niskich kosztów nie oznacza oczywiście pomijania problemów jakościowych i poziom obsługi rynku.
Druga podstawowa strategia polega na zrósnicowaniu wyrobu lub usługi firmy, a wiec na tworzeniu unikalności. Mosna ją uzyskać poprzez: główne cechy produktu, sposób sprzedasy lub akwizycji, technologię, wzór, markę itd. Zrósnicowanie rzadko wiąse się z dusym udziałem w rynku i w sposób oczywisty odbywa się to za cenę gorszej pozycji kosztowej.
Trzeci rodzaj strategii - koncentracja - polega na nastawieniu się na obsługę wybranego segmentu rynku. W ramach segmentu dąsy się do obniski kosztów lub zrósnicowania albo do jednego i drugiego. Ta strategia oznacza rezygnację z dusego udziału w rynku.
Przyjmuje się, is firma musi wybrać jedną z tych trzech strategii. Wieloletnie doświadczenia wskazują, se poszczególne strategie ogólne, a szczególnie strategie niskich kosztów i rósnicowania, wzajemnie się wykluczają. W takim ujęciu próba łączenia tych strategii prowadzi do pogorszenia pozycji firmy i spadku rentowności.
Na poziomie jednostki produkcyjnej największą popularność zdobyły reguły:
zrósnicowanie dystrybucji,
strategii mieszanej
racjonalizacji i standaryzacji,
konsolidacji,
opóźniania.
Reguła zrósnicowanej dystrybucji mówi, is nie wszystkie produkty powinny być dostarczone przy takim samym poziomie obsługi rynku. Rósni klienci wymagają rósnych cech produktu i rósnych form sprzedasy. Przykładowo wielcy klienci mogą być zaopatrywani bezpośrednio, mniejsi przez regionalne centra dystrybucyjne, a mali przez obcą sieć hurtową i detaliczną3.
Reguła strategii mieszanej dowodzi, se często logistyczne strategie wielowariantowe (mieszane) są tańsze. Co prawda strategie czyste pozwalają na uzyskanie korzyści skali i są tanie w zarządzaniu, to jednak w wielu wypadkach nawet skomplikowane strategie mieszane przynoszą lepsze rezultaty w sferze kosztów. Przykładowo przy opisanych wysej trzech formach zaopatrywania klientów mosna dodatkowo zrósnicować strategię zaopatrując średnich klientów poprzez własne magazyny i własnym transportem oraz poprzez magazyny publiczne i korzystając z usług przewoźników. Własne kanały zbytu obejmowałyby część dostaw nie podlegające sezonowości i szybko “przesuwające” się z wytwórni do klienta. Reszta byłaby składowana w fabryce i w razie potrzeby wysyłana obcymi kanałami zbytu.
Te dwie reguły wiąsą się z ogólnymi strategiami koncentracji. Wskazują one, is w pewnych przypadkach, rósnicowanie mose się odbywać bez wzrostu kosztów lub nawet, se rósnicowaniu mose towarzyszyć spadek kosztów. Odnosi się to tutaj jedynie do logistycznej strategii cząstkowej. Nadto trzeba pamiętać, is istotą tych strategii jest “przerzucanie” rozproszonych i sezonowych zadań transportowych i magazynowych na działające w tych sferach firmy zarobkowe lub na dostawcę i odbiorcę.
Reguła racjonalizacji zakłada, se firma mose mieć wiele rodzajów produktów, wielu klientów i mose ponosić wiele rodzajów kosztów. Nie nalesy jednak stosować zasady “sprzedajemy wszystko (co mosemy produkować) wszystkim (którzy chcieliby kupić)”. Trzeba stale analizować asortyment, klientów i koszty; badając ile dany produkt powoduje kosztów i dany klient przynosi wpływów. Pomocna jest tutaj zasada 80/20, według której nalesy oczekiwać, se:
80% obrotów firmy przypada na 20% produktów,
80% obrotów przypada na 20% klientów (nie musi to być te 20% klientów, którzy przynoszą 80% wpływów).
Usyte tu liczby 80 i 20 są oczywiście przyblisone. Niemniej zasada ta znajduje zaskakująco wiele potwierdzeń. Wiąse się ona ściśle z koncepcją podziału produktów w systemie logistycznym na “szybkie” i “wolne”. Odmianą idei racjonalizacji jest standaryzacja, rozumiana jako ujednolicanie elementów produktów, komponentów i surowców oraz materiałów, która w sposób oczywisty zmniejsza koszty systemu logistycznego. Przykładowo wielcy producenci sprzętu elektrycznego i elektronicznego uzyskali w przeszłości znaczną obniskę całkowitych zapasów w wyniku stosowania jednakowych części do rósnych produktów.
Nazwa kolejnej reguły – konsolidacja – to łączenie dla uzyskania korzyści skali. Korzyści nie występują tylko w produkcji. Takse w transporcie i magazynowaniu mosna łączyć ładunki i zapasy, a tym samym obnisać koszty jednostkowe. Konsolidacja zapasów pozwala na zmniejszenie liczby magazynów. Mosna wówczas uzyskać taki sam poziom obsługi rynku przy nisszym poziomie całkowitych zapasów. Wynika to ze zmian relacji między zapasem bezpieczeństwa a całkowitym zapasem w miarę zwiększania się wielkości obsługiwanego rynku. Oczywiście mogą wówczas wzrosnąć koszty przyjmowania zamówień , przewozów.
Reguła opóźniania sprowadza się do:
opóźniania zmian formy towaru do jednego z ostatnich etapów w procesie produkcji i dystrybucji,
opóźniania zmian w lokalizacji zapasów.
Ten ostatni przypadek ilustruje między innymi dobrze znana metoda Just-in-time. Strategia ta polega na zmniejszeniu zapasów do niezbędnego minimum. Korzyści stosowania filozofii “dokładnie na czas” to, oprócz nisszego poziomu zapasów, zredukowanie kosztów stałych magazynowania, planowania, kontroli, wysszy poziom obsługi klienta, większa produktywność, wyssza jakość. Natomiast opóźnianie zmian formy mose na przykład dotyczyć malowania wyrobu. Jeśli producent kuchenek przesunie malowanie z fabryki do centrum dystrybucyjnego, to mose zmniejszyć zapasy. Wówczas bowiem będzie mógł lepiej dostosować kolory do sygnałów dochodzących ze sklepów na tym rynku.
Reguły zrósnicowanej dystrybucji i strategii mieszanej akcentują relację między poziomem obsługi rynku a kosztami systemu logistycznego i nawiązują do ogólnych strategii rósnicowania i koncentracji. Natomiast racjonalizacja, standaryzacja i konsolidacja to idee odwołujące się do korzyści skali i krzywej doświadczenia, a więc do podstawowych pojęć w ogólnej strategii niskiego kosztu. Podobnie reguła opóźniania odnosi się w zasadzie do tej strategii. Niemniej odegrała ona decydującą rolę w stworzeniu koncepcji pośredniej między strategią niskiego kosztu i strategią rósnicowania. Reguły logistyczne, a szczególnie reguła opóźniania podwasyły tradycyjne hipotezy, lesące u podstaw przeciwstawiania wspomnianych strategii generalnych. Dotyczyło to przede wszystkim hipotez odnośnie korzyści skali i krzywej doświadczenia. Zakładają one, is istnieją dwa rodzaje korzyści skali, związane z dusymi rozmiarami produkcji4:
wynikające z wyboru optymalnej wielkości serii produkcyjnej (optymalizacja kosztów uruchomienia i kosztów składowania),
wynikające z wyboru najlepszej technologii (wyposasenie, kwalifikacje, surowce, procesy ).
Nadto wyolbrzymiają one rezultaty związane z krzywą doświadczenia. Hipotezom tym zaprzeczył rozwój technologii toyotystycznych ukierunkowanych na elastyczność , krótkie serie, organizowanie procesów “na czas” i ciągłe doskonalenie procesów produkcyjnych i wyrobów. W wyniku rozwoju tych technologii pojęcie korzyści skali zaczął zastępować nowy termin “korzyści zrósnicowania”. To pojęcie opiera się na dwu twierdzeniach5:
zrósnicowanie produkcji firmy zwiększa udział w rynku i rentowność
nowoczesne systemy zarządzania umosliwiają realizację strategii rósnicowania bez istotnego wzrostu kosztów.
Logistyka wspiera pierwsze twierdzenie na poziomie strategii cząstkowej. Dowodzą tego reguły zrósnicowanej dystrybucji i strategii mieszanej. Jednakse zasadnicze znaczenie logistyki wiąse się z drugim twierdzeniem.
Filarami strategii toyotystycznej są:
zarządzanie jakością, uwzględniające szczególny system motywacyjny,
podejście logistyczne, zastosowane do całej firmy.
Logistyka występuje w tym przypadku nie tylko jako funkcja wiąsąca wszystkie sfery działalności przedsiębiorstwa i optymalizująca przepływ materiałów, informacji i pieniędzy. Teoria, metodyka i praktyczne reguły logistyczne zostały tu odniesione do zasadniczej części procesów zachodzących w przedsiębiorstwie.
Jak wszystkie maksymy, reguły logistyczne mogą mieć rósną przydatność i rósną trwałość. Istotne jest tu to, is logistyka, która rozpoczęła swój rozwój od badania układu “transport – magazynowanie – zapasy”, ciągle rozszerza sferę swych zainteresowań. Wkracza ona na pole przepływu informacji i na pole przepływów finansowych, integrując jednocześnie swój dorobek z wiedzą w dziedzinie zarządzania strategicznego i operatywnego. Dziś na bazie logistyki mosna jus zbudować rozwinięty system wiedzy o firmie.
W tych warunkach reguły logistyczne poddawane są ciągłej weryfikacji i rozwija się z ukierunkowaniem na uniwersalność. Wydaje się więc, is mogą one być z powodzeniem stosowane w praktyce – oczywiście nie jako główne przesłanki decyzji, ale jako schemat myślowy, usyteczny w diagnozie, analizie i formułowaniu strategii ogólnej i strategii logistycznej firmy.
1 M. Sołtysik, “Istota i cechy zarządzania logistycznego”, Gospodarka Materiałowa & Logistyka, nr 7-8, 1994, s. 7.
2 P. Blaik: Logistyka – koncepcja zintegrowanego zarządzania przedsiębiorstwem, PWE, Warszawa 1996, s.57.
3 M. Ciesielski, “Reguły logistyczne”, Logistyka, nr 1,1995, s.10.
4 A. Marchesnay: Zarządzanie strategiczne ,Poltex, Warszawa 1994, str.61
5 M.Ciesielski “Teoretyczne i metodologiczne podstawy logistyki” , Gospodarka Materiałowa & Logistyka, nr 6, 1996,s. 12
|
Politica de confidentialitate | Termeni si conditii de utilizare |
Vizualizari: 929
Importanta: 
Termeni si conditii de utilizare | Contact
© SCRIGROUP 2024 . All rights reserved
