ABD EL-KADERA WOJNA PIERWSZA 1832--1834

ABD EL-KADERA WOJNA PIERWSZA 1832--1834. Abd el-Kader (1808-1883), muzuł­mański przywódca i emir Maskary, dowo­dził siłami algierskimi podczas podjazdowej wojny z wojskami francuskimi, które doko­nały inwazji w okolicach Oranu i Mos-tagenu. Odniósł zwycięstwo, co zmusiło

Francuzów do podpisania w 1834 porozu­mienia w Desmłchels. Postanowieniem trak­tatu Abd el-Kader został dejem (guber­natorem) Maskary i uzyskał władzę nad dzielnicą Oran. Francja zawarła traktat w nadziei, że będzie mogła wykorzystać Abd el-Kadera jako swego sprzymierzeńca w Algierii. Druga wojna Abd el-Kadera 1835-1837. Francuskie wojska nadal pro­wadziły walkę z algierskimi plemionami zjednoczonymi przez Abd el-Kadera, jed­nakże przegrały wiele starć. W 1837 pod­pisano porozumienie w Tafnie, przyznające Abd el-Kaderowi władzę nad większością terytorium Algierii; Francja zachowała tylko kilka portów.

Na pozyskanych terenach Abd el-Kader zorganizował państwo muzułmań­skie, wykorzystując uczucia religijne w celu zjednoczenia plemion algierskich. Trzecia wojna Abd el-Kadera 1840-1847. W grud­niu 1840 Francja wysłała do Algierii mar­szałka Thomasa R. Bugeauda (1784-1849), by rozpoczął regularną kampanię wojenną przeciwko Algierczykom Abd el-Kadera. Pod naporem Francuzów Abd el-Kader wycofał się do Maroka, gdzie zawarł sojusz skierowany przeciwko Francuzom. Uzbro­jona w karabiny konnica Abd el-Kadera walczyła bardzo skutecznie nękając wojska francuskie nieustannymi wypadami. W koń­cu jednak armia francuska pod dowództwem Bugeauda 14 sierpnia 1844 zaatakowała 45-tysięczne wojska Abd el-Kadera nad rzeką Isly i odniosła zdecydowane zwycięs­two. Po bitwie nad Isly Abd el-Kader w 1846 ponownie schronił się w Maroku, z małym oddziałem dokonywał wypadów i toczył drobne potyczki z Francuzami. Straciwszy poparcie sułtana Maroka i mając zaledwie kilku ludzi, Abd el-Kader poddał się w 1847 francuskiemu generałowi Chris-topherowi Lamoriciere (1806-1865).