ALBAŃSKO-TURECKA WOJNA 1443-1478

ALBAŃSKO-TURECKA WOJNA 1443-1478.

Jerzy Kastriota, lepiej znany jako Skander-berg (1405-1468), syn albańskiego księcia, został w młodości zabrany na dwór sułtana Murada II (1403?-1451) jako zakładnik. Był ulubieńcem dworu, zyskał imię Iskan-der (Aleksander) i honorowy tytuł beja („pana'), przeszedł na islam i został dowód­cą armii. Pamięć o pochodzeniu nie po­zwoliła mu na zatracenie się w luksusach dworskiego życia. Gdy nad Albanią zawisła groźba najazdu tureckiego, Skanderberg uciekł (1443) do ojczystego kraju, zorgani­zował ligę skłóconych dotąd książąt albań­skich i przyjął chrześcijaństwo. W 1443 rozpoczął walkę z Turcją od zajęcia fortecy w Krui, uchodzącej za niezdobytą. W latach 1444-1466 odparł 13 najazdów tureckich; w 1450 zwycięstwo nad wojskami Murada oblegającymi Kruję zapewniło mu na Za­chodzie sławę bohatera, a także pomoc Wenecji, Neapolu, Węgier oraz papieża. Jego wojska, często stosujące partyzanckie meto­dy walki, prawie zawsze odnosiły zwycięst­wa. Dzięki wielkiemu zwycięstwu odniesio­nemu w 1461 udało mu się wymusić na Porcie zawarcie rozejmu, który jednak sam zerwał na skutek wezwania papieża do nowej krucjaty (1463). Jego wojska najechały Ma­cedonię (1463) i pokonały Turków w 1464 i 1465. Ostatnie oblężenie Krui przez suł­tana Mehmeda II Zdobywcę (1429-1481) doprowadziło do zniszczenia kraju i kosz-

towało Skanderberga utratę sojuszników. Po jego śmierci arystokracja albańska wszczęła spory między sobą, ale nadal pro­wadziła wojnę z Turcją. Chaotyczne walki zakończyły się w 1478 podbojem Albanii przez Turcję.