ANGIELSKO-HOLENDERSKA WOJNA W AFRYCE ZACHODNIEJ

ANGIELSKO-HOLENDERSKA WOJNA W AF­RYCE ZACHODNIEJ 1664-1665. Po założe­niu kolonii w Nowym Świecie Anglicy potrzebowali niewolników do uprawy ziemi

i wykonywania innych ciężkich robót, prze­to przystąpili do handlu niewolnikami i zbu­dowali wzdłuż Złotego Wybrzeża (Ghana) w Afryce Zachodniej liczne placówki i forty, a później (1664) zajęli holenderską fortecę Gapę Coast. Działania te zbulwersowały Holendrów, którzy uważali to terytorium za swoją własność. W 1664 holenderska eskad­ra pod dowództwem admirała Michiela de Ruytera (1607-1676) zaatakowała i zburzyła kilka angielskich stacji i fortów; Cape Coast pozostało w rękach angielskich. W 1665 Holendrzy, którzy utracili Wyspę Świętej Heleny na południowym Atlantyku, zajęli angielski fort Kormantine na Złotym Wy­brzeżu. Roszczenia Holendrów do tego te­renu zostały uznane w traktacie w Bredzie w 1667. W 1672 Królewska Kompania Afrykańska, założona przez króla Anglii, Karola II (1630-1685), zbudowała na wy­brzeżu nowe stacje handlowe w Dixcove, Sekondi, Akrze i w jeszcze innych miej­scach; umożliwiły one rozwój eksportu nie­wolników i złota. Patrz także holendersko-

-ANGIELSKA WOJNA DRUGA 1665-1667.