ARABSKO-IZRAELSKA WOJNA

ARABSKO-IZRAELSKA WOJNA 1948-1949.

Państwa arabskie, które uważały obszar Izraela za terytorium należące do Arabów, sprzeciwiły się powstaniu państwa żydow­skiego. 14 maja 1948 (w dniu, w którym proklamowano powstanie państwa Izrael) wojska Egiptu, Syrii, Transjordanii (Jor­danii), Libanu i Iraku zaatakowały Izrael i zajęły obszary we wschodniej i południo­wej Palestynie. Jordańskie wojska zdobyły wschodnią część Jerozolimy - Stare Miasto, ale nie zdołały przejąć części zachodniej - Nowego Miasta. Izraelczycy powstrzymali dalszy napór wojsk arabskich, a Organizacji Narodów Zjednoczonych udało się dopro­wadzić w czerwcu do czterotygodniowego rozejmu. Po wznowieniu walk w lipcu woj­ska izraelskie zyskały przewagę i aż do

zawarcia kolejnego rozejmu zdobywały nowe tereny. Rozejm trwał trzy miesiące, po czym Izrael odepchnął siły arabskie na wszystkich frontach i zdobył pustynię Negew (z wyjąt­kiem przybrzeżnej Strefy Gazy). Pomiędzy lutym a lipcem 1949 Izrael podpisał poro­zumienia o zawieszeniu broni z Egiptem, Syrią i Transjordanią (Irak odmówił pod­pisania porozumienia, ale wycofał wojska). W wyniku wojny Izrael zajął większość spornych terenów Palestyny, a ponadto stworzył niezwykle sprawną armię. Około 400 tysięcy Palestyńczyków (Arabów z Pa­lestyny), którzy uciekli z Izraela w czasie wojny, osiedliło się w obozach w sąsiednich krajach arabskich. Patrz także arabsko-

-IZRAELSKA WOJNA 1956.