FERRARY WOJNA

FERRARY WOJNA 1482-1484. Odmowa Fer­rary przestrzegania praw przyznanych Wenecji

na mocy konwencji posłużyła tej ostatniej jako pretekst do ataku na Ferrarę. Wenecję nakłonił do ataku na Ferrarę sprzymierzony z Wenec-janami papież Sykstus IV (1414-1484). Sojusz­nikami Ferrary były w tej wojnie Genua, Siena, Florencja, Mediolan i Neapol. Po prze­graniu z Florencją bitew pod Castello i Rimini wojska papieskie wycofały się i papież musiał zawrzeć pięcioletni traktat pokojowy. Wenec-janie, nie zważając na wezwanie papieża do zawieszenia broni, prowadzili działania dalej i zwyciężyli Ferrarczyków w bitwie pod Ar-gentą. Po utworzeniu połączonych sił włoskich szala przechyliła się na niekorzyść Wenecji; jej flota na rzece Pad została rozproszona, a wojska lądowe zwyciężone na terytorium Ferrary i Me­diolanu. Do końca 1483 Ferrara odzyskała większość utraconych obszarów. W sierpniu 1484, korzystając z rozpadu wrogiego jej przy­mierza, Wenecja w tajemnicy zawarła z Me­diolanem pokój w Bagnolo, na mocy którego, mimo poniesionych porażek, zachowała swe poprzednie uprawnienia w stosunku do Ferrary i odzyskała Rovigo i Polesine. Wenecja władała wówczas największymi terytoriami w swej historii.