MARATHÓW l MOGOŁÓW WOJNA

MARATHÓW l MOGOŁÓW WOJNA 1647--1665. Mogolscy cesarze w Indiach (muzuł­manie) prześladowali i upokarzali hindusów (wyznawców hinduizmu). Ochrona i zacho

wanie hinduizmu stały się motywem dzia­łania Jadawy, księcia Śiwadźi Bhonsle (1627-1680), który mając 20 lat zarządzał włościami rodzinnymi i w 1647 przystąpił do tworzenia imperium wolnego od tyranii Mogołów. Wyruszywszy z kolebki hinduiz­mu w zachodnich Chatach, w pobliżu Puny, zaatakował chylące się ku upadkowi muzuł­mańskie państwo Bidźapur i rozpoczął bu­dować położone na wzgórzach twierdze. Do 1653 jego wojska opanowały terytorium na północ od miasta Goa do rzeki Bhima i przez Dekan kierowały się na wschód. Utworzone państwo Śiwadźi nazwał Maha-rasztra dla upamiętnienia Marathów (wojo­wniczy lud hinduski) i Rasztrakutów. Na­stępnie zaczął najeżdżać inne terytoria Mo-goiów. Ataki te zaniepokoiły Delhi, nie wysiano jednak wojsk. Nie napotkawszy oporu, Śiwadźi zbudował flotę na Morzu Arabskim, która miała zniechęcić Europej­czyków do podejmowania interwencji. W 1664 wojska Śiwadźiego zaatakowały Surat w Zatoce Kambajskiej, gdzie działały liczne angielskie faktorie. Cesarz Aurangzeb (1618-1707) z dynastii Mogołów wyprawił do Bidźapuru Dżaja Singha, swego najbar­dziej utalentowanego wodza. Dżaj Singh pozyskał tam pomoc sułtana muzułmań­skiego i zwyciężył Śiwadźiego pod twierdzą Marathów Purandar (1665). Śiwadźi musiał podpisać traktat, zgodnie z którym oddał 23 z 25 posiadanych twierdz i posłał swego syna jako „przedstawiciela' (zakładnika) do Agry (dawna siedziba dworu Mogołów). Później Śiwadźi udał się tam sam, ale gdy stwierdził, że jest traktowany jak człowiek niższego stanu i znajduje się w areszcie domowym, uciekł. W ciągu trzech lat przy­gotowywał się do podjęcia przerwanego wcześniej najazdu na Mogołów (patrz ma­rathów i mogołów wojna 1670-1680). Patrz także AURANGZEBA WOJNY 1636-1657.