PORTUGALSKO-MAROKAŃSKA WOJNA

PORTUGALSKO-MAROKAŃSKA WOJNA Po upadku KONSTANTY­NOPOLA (1453) Europa drżała przed Turkami osmańskimi. Przejawem tego strachu było porozumienie między portugalskim królem Alfonsem V Afrykańskim (1432--1481) i królem Kastylii Henrykiem I (1425-1474) w sprawie krucjaty przeciw muzułmanom. Henryk miał podbić państwo Maurów w Hiszpanii, a Alfons - teren obecnego Maroka. W 1458 Alfons prze­płynął z 25 tysiącami żołnierzy Cieśninę Gibraltarską. Zamierzał zburzyć Tanger, muzułmańską twierdzę, przekonano go jed­nak, by pomaszerował w głąb lądu i obiegł miasto Alcazarquivir (Kasr el-Kebir). Mias­to zostało zdobyte przez portugalskich na­jeźdźców. W 1464 Alfons rozpoczął w końcu atak na Tanger, główny port muzułmański w Maroku, ale poniósł klęskę; sam król ledwie uszedł z życiem i przez parę lat obawiał się wyruszyć z następną wyprawą wojenną. W 1468 Portugalczycy zdobyli i zburzyli muzułmańskie miasto Anfa (Ca­sablanca) nad Oceanem Atlantyckim. Trzy lata później Alfons na czele 30-tysięcznego wojska, ruszył na Tanger, dokonując po drodze pogromu muzułmanów. Przerażeni mieszkańcy Tangeru opuścili miasto, zajęte następnie przez Portugalczyków. Patrz także

HlSZPAŃSKO-MUZUŁMAŃSKA WOJNA 1481-1492.