TROJAŃSKA WOJNA

TROJAŃSKA WOJNA ok. 1200 p.n.e. Jest wysoce prawdopodobne, że historia wojny trojańskiej przedstawiona w zmitologizowa-nej formie w „Iliadzie' Homera oparta jest na faktach historycznych. W starożytnych zapisach znajdują się imiona zamieszczone w utworze Homera, a dowody archeologicz­ne potwierdzają tezę o najazdach Greków achajskich w XIII w. p.n.e., zakończonych osiągnięciem przez nich prymatu na wscho­dnich wybrzeżach Morza Śródziemnego, także nad starożytnym miastem, Troją. Zgo­dnie z relacją Homera przyczyną wojny było porwanie Heleny, żony Menelaosa, którą z pomocą bogini Wenus uprowadził Parys, syn króla Troi Priama. Menelaos wezwał na pomoc innych greckich wodzów, którzy przybyli wraz z wojskiem i oddali się pod dowództwo brata Menelaosa, Aga-memnona, króla Myken. Chcąc zapewnić pomyślne wiatry dla żeglugi bohaterów greckich znajdujących się na okrętach w Au-lidzie, Agamemnon złożył w ofierze córkę Ifigenię. Grecy przepłynęli Morze Egejskie i przez dziewięć lat pustoszyli obszary wokół Troi, ale Hektor, król Troi, odpierał ich ataki. W dziesiątym roku Grecy uciekli się do ruse de guerre (podstęp wojenny); we wnętrzu olbrzymiego drewnianego konia ukryli żołnierzy, pozostawili go Trojanom jako dar wotywny i ostentacyjnie odpłynęli. Trojanie wciągnęli konia za mury miasta, wówczas Grecy wrócili, a żołnierze znaj­dujący się we wnętrzu konia otworzyli bra­my miasta. Troja została zdobyta.