VILLMERGEŃSKA WOJNA PIERWSZA

VILLMERGEŃSKA WOJNA PIERWSZA 1656.

Po reformacji powodem powstań były za­zwyczaj powody ekonomiczne; szwajcarscy chłopi z niechęcią odnosili się do narzuca­nych przez władze miejskie podatków, które miały być przeznaczone na cele obronne, do konieczności posługiwania się depre­cjonowanym często pieniądzem, bitym przez każdy kanton, oraz do na ogół pogardliwego traktowania. Pretensje te stały się w 1653 przyczyną bezowocnych powstań chłopów szwajcarskich poprzedzających wojny vill-mergańskie; różnicę stanowiło wyznanie uczestników - chłopi byli katolikami, a mie­szczanie protestantami. W 1656 pięć katolic­kich kantonów przystąpiło do wojny prze­ciw bogatym protestanckim kantonom Zu­rychu i Berna i zwyciężyło ich wojska w bitwie pod Yillmergen. W 1656 Trzeci Pokój Ziemski z Baden potwierdził prawo każdego kantonu do utrzymywania jedności wyznaniowej na swoim terytorium. Druga wojna yillmergeńska 1712. Przyczyną ze­rwania Pokoju Ziemskiego była pomoc opa­ta z St. Gallen w budowie głównej drogi; działanie opata odbiło się niekorzystnie na protestantach z Toggenburga. Gdy wojska Zurychu i Berna zajęły Toggenburg, Ar-gowię, Turgowię i Rheintal, próby osiąg­nięcia ugody spełzły na niczym. Protestanci z Berna zwyciężyli katolików w drugiej bitwie pod Yillmergen. Pokój w Argowii (1712) odwołał postanowienia drugiego po­koju w Kappel (patrz kappelskie wojny) i zapewnił tolerancję religijną zarówno ka­tolikom, jak i protestantom żyjącym w jed­nym kantonie. Przewaga przesunęła się znowu na stronę kantonów protestanckich.