WIDZAJANAGARU WOJNA Z SUŁTANATEM BAHMANIDÓW

WIDZAJANAGARU WOJNA Z SUŁTANATEM BAHMANIDÓW 135O-1410. Widżajanagar, niepodległe państwo hinduskie powstałe przed 1335, było wrogiem sułtanatu Bah­manidów, utworzonego w 1346 niepodleg­łego państwa muzułmańskiego, i pozostało nim do końca istnienia sułtanatu. Sułtanat Bahmanidów znajdował się w zachodniej części Dekanu, na południu dochodził pra­wie do rzeki Kryszny (Kiśmy). Pierwsze lata istnienia sułtanatu Bahmanidowie po­święcili na konsolidację państwa, ale już drugi z kolei władca, Muhammad Szach I (wzmian. 1358-1375), prowadził wojnę z Widżajanagarem; konflikt ten przetrwał dłużej niż muzułmański sułtanat. W latach 1350—1410 doszło do dziesięciu wojen o panowanie nad bardzo bogatym obszarem, leżącym między Kryszną (północna granica Widżajanagaru) a rzeką Tungabhadrą, o któ­ry toczono walki na długo przed powstaniem obu państw. Muhammad Szach korzystał w dwóch wojnach z nowej broni - artylerii, ale mimo to niewiele osiągnął. Bahmanidzi odnosili zwycięstwa w 1365 i w 1367. W 1377 i 1398 dotarli do nieprzyjacielskiej stolicy - Widżajanagaru, ale jej nie zdobyli. Za czasów bahmanidzkiego władcy Tadż ud-Dina Firuza (wzmian. 1397-1422) do­szło w 1406 do wojny z Widżajanagarem. Firuz zdobył okręg Bankapur. Zawarto w 1410 krótkotrwały pokój. Działania wo­jenne nie wyróżniały się niczym szczegól­nym, charakterystyczny był brak jakiejkol­wiek interwencji sułtanatu delhijskiego, spowodowany wyniszczeniem północnych Indii walkami hindusko-muzułmańskimi, a ponadto sułtanat delhijski w 1398 do­tknęło nowe nieszczęście - najazd Timura (patrz timura najazd na indie 1398-1399), w czasie którego Turcy i Mongołowie ogra­bili Delhi i wymordowali jego mieszkańców.