RED RIYER, WOJNA INDIAN ZNAD RZEKI RED RIYER

RED RIYER, WOJNA INDIAN ZNAD RZEKI RED RIYER 1874-1875. W końcu lat sześć­dziesiątych XIX w. dwie grupy Indian - Czejenów, Arapahów, Komańczy, Kataka i Kiowa - przesiedlono do rezerwatów w Oklahomie i Teksasie. Wielu z nich nie znosiło ograniczeń swobody, wymykało się i napadało na osady białych. Jesienią 1874 przeciw Indianom wyruszyły kawaleria i piechota USA dowodzone przez generała Williama T. Shermana (1820-1891). Wojs­ko stoczyło 14 zaciętych bitew* przeważnie w dolinie rzeki Red, w północnym Teksasie. Żołnierze zniszczyli obozowiska zimowe kilku plemion w kanionie Pało Duro (patrz kiowa indian wojna 1374) i przez całą zimę prześladowali wszystkich Indian w Tek­sasie; Indianie nigdy nie mieli dość czasu, by naprawić namioty i zająć się dobytkiem, polować, wysuszyć mięso lub wypocząć. W jednej z bitew zniszczono obóz wodza Czejenów, który dał się zwieść i uwierzył, że atakujące wojsko jest liczniejsze, niż to

miało miejsce w rzeczywistości. Stopniowo Indianie poddawali się i wracali do rezer­watów; ich wodzów zamykano w więzie­niach na Florydzie. Część Czejenów zbiegła do Kansas, ale wytropiono ich i bezlitośnie wybito. Wojna na ogół nie dotknęła Koman-czów, ponieważ przebywali daleko, na rów­ninie Stakes; w końcu i oni ulegli, gdy zdali sobie sprawę, że nigdy nie zdołają pokonać białych. Do końca 1875 na południowych równinach Ameryki nie było już ani koczu­jących Indian, ani stad bizonów.