SIEDMIOGRODU WOJNA ł HABSBURGAMI

SIEDMIOGRODU WOJNA ł HABSBURGAMI

W czasie TRZYDZIESTOLE­TNIEJ WOJNY Siedmiogród opierał się skutecznie katolickim Habsburgom dążą­cym do narzucenia Węgrom kontrreformacji (Siedmiogród stanowił wówczas wschodnią część Węgier). Za rządów Jerzego I Rako­czego (1591-1648) Siedmiogród uzyskał międzynarodowy autorytet jako obrońca protestantyzmu i zwrócił na siebie uwagę Szwedów, którzy w zwycięskim marszu po­suwali się przez Śląsk ku Morawom; po drodze zajęli w 1642 Lipsk. W 1644 Szwecja i Siedmiogród zawarły przymierze i wypo­wiedziały wojnę Habsburgom. Wojna roz­poczęła się w 1645 ponownym najazdem Szwedów na Czechy, porażką austriackiej armii i jazdy bawarskiej pod Jankowicami (6 marca 1645). Szwedzi ruszyli w kierunku

Górnej Austrii, a wojska Rakoczego poma­szerowały na północ, zagrażając samemu Wiedniowi. 3 sierpnia 1645 połączone woj­ska Szwecji i Siedmiogrodu, wspomagane przez wojska Francji i Hesji, rozniosły cesarską (austriacko-bawarską) armię pod Allerheimem (Nordlingen) w Bawarii; w bi­twie poległ dzielny dowódca cesarski, baron Franz von Mercy (1590P-1645). Na mocy pokoju w Linzu, z 16 grudnia 1645, Węgry uzyskały swobodę wyznania, a Siedmiogród dodatkowe terytorium.